Ilha Grande, een waar paradijs

Hallo lieve mensen,

We zijn net teruggekomen van onze reis vanaf Ilha Grande, het grootste eiland (ilha = eiland, grande = groot) voor de kust van Brazilie en zo'n vijf uur reizen vanaf de stad. Het was echt fantastisch.

Na het 3 uur zitten in de bus en 2 uur op de boot kwamen we vrijdagavond met twee huisgenoten aan, een andere huisgenoot zou zich later op de avond bij ons voegen. Het was ongeveer 16.30u in de avond en dus nog licht (in Brazilie is het momenteel snel donker vanwege de winter, de schemering begint rond 17.45u). Na een kleine maaltijd zochten we een hostel op die we via-via half hadden kunnen boeken. het was echter niet zwart op wit dat er plaats voor ons zou zijn, maar gelukkig was er nog een kamertje vrij. Dit hield wel in dat we de badkamer met andere hostelbezoekers moesten delen en dat we met zn 5en in 2 stapelbedden lagen (2x2 is 4, maar 1 iemand lag op de grond, op een matras uiteraard :P). Het uitzicht vanuit het hostel was meteen geweldig, het was helemaal aan het eind van het strand gelegen en had daardoor een uitzicht over de hele baai en de heuvels aan de andere kant van de baai.

Een van de vele pluspunten van het eiland is dat het nog zo ongecultiveerd is en er alleen maar wat cultivatie bestaat bij de strandjes en in het kleine dorpje van aankomst. Daarnaast zijn auto's verboden en hangt er een uiterst relaxed sfeertje die je natuulijk bij lange na niet kan vergelijken met de omgeving in Rio de Janeiro.

Nadat we alles geregeld hadden in het hostel liepen we terug over het strand naar het dorpje om iets te eten. Op het strand moesten we een klein riviertje over / door wat voor de nodige actie zorgde. Uiteindelijk kwamen we uit bij een restaurante a quilo en wachtten op de aankomst van de 3e huisgenoot. Die troffen we eigenlijk gelijk toen we naar de bootaankomstplaats liepen, dus dat was erg fijn, aangezien er een kleine 150 mensen van de boot afkwamen en bellen op het eiland erg moeizaam is. Met zn 5en bespraken we de mogelijke plannen voor de volgende dag en daarna gingen we naar bed.

De volgende dag was het leuk wakker worden met zeegeluiden vanuit je bed. Om 8 uur aten we ontbijt dat het hostel voor ons had klaargemaakt met uitzicht op zee en in de volle zon. Vervolgens gingen we naar het duikcentrumpje in het dorp en besloten we, na een lange discussie, mede omdat er geen pinautomaten op het eiland zijn, een snorkeltrip te doen met een speedboat. Daar zouden we de hele dag zoet mee zijn. Om 10.30u vertrok de boot die in totaal 8 stops zou maken verspreid over de gehele noordelijke zijde van het eiland. De andere optie, een duikexcursie, zou maar een half uurtje duren en slechts 1 baai aandoen en was een stuk duurder.
We hadden erg veel geluk met het weer aangezien het zo'n 27 graden was terwijl het de hele week Nederlands herfstweer was geweest in Rio.

Alleen al de boottrip was de moeite waard; met flinke snelheid vlogen we over de golven en haalden alle massa-toeristenboten in (waar we ook voor hadden kunnen kiezen maar niet hebben gedaan, WAT een goeie keuze! :P). Voor de meesten was het de eerste keer om te snorkelen wat het extra avontuurlijk maakte. Het was een succevolle snorkeldag met honderden verschillende visjes, grote zeesterren en als hoogtepunt: verschillende zeeschildpadden die slechts 2 meter onder ons zwommen. Ook bij de lunch zagen we schildpadden die door de lokale bevolking en onze bootbestuurder uit de hand werden gevoerd. Ze waren niet heel happig, maar een van de weinige keren dat het gebeurde heeft Ep kunnen vastleggen met zijn camera. Enige minpuntje van de dag was eigenlijk dat mijn eigen camera (Luuk), die net uitermate geschikt was voor vandaag vanwege zn onderwaterfunctie, het de week ervoor had begeven in de golven van Ipanema, zonde!

De trip ging echter verder en zo kwamen we onder andere langs het vakantiehuis van Ronaldo en verschillende geweldige stranden, waaronder Praia Amor. Tegen het eind van de trip verdween de zon achter de wolken en zakte de temperatuur waardoor het toch wel fris was met de harde wind op de boot en de natte omstandigheden. 's Avonds aten we bij het hostel, waar een BBQ georganiseerd was (Rodizio (= onbeperkt) Vis BBQ voor 20 reais (= 8 euro). Niks mis mee! Al met al een geweldige eerste dag in het paradijs.

Aan het begin van de tweede dag ontwaakten we in een iets grotere kamer, waar 3 stapelbedden stonden, zodat iedereen een eigen bed had gehad om lekker te slapen. Direct buiten de deur keken we uit over de prachtige baai waar we uiteraard wederom foto's van hebben gemaakt. Het bleef keer op keer boeien. Na een goed ontbijt en het uitchecken in het hostel gingen we vandaag eens hiken over het eiland. Enkelen onder ons wilden namelijk ook erg graag het eiland aan de binnenkant verkennen en niet alleen vanaf het water.

We wonnen een klein beetje informatie in over de te wachten tocht
en maakten ons klaar voor vertrek. De wandeling naar 1 van de mooiste stranden van Brazilie (volgens boekjes), Lopes Mendes, zou ongeveer 2 en een half uur moeten duren. Daarbij gingen we over de bergen heen en moesten we 3 andere stranden oversteken. Al na een half uur waren we behoorlijk vermoeid en van top tot teen doorweekt van het zweten. We moesten stevig bergop klauteren over enigszins gladde paden en er leek geen eind aan te komen. Gelukkig werden we bij aankomst op de top van de berg getrakteerd op een schitterend uitzicht over het dorpje en enkele stranden. Maar we moesten weer snel verder, want er wachtte ons nog een hoop andere dingen.

Het bleef zo enige tijd op en neer gaan tot we uitkwamen bij een schitterende baai. Het eerste strand. Omdat we allemaal vermoeid waren en toe waren aan een pauze besloten we hier even iets te drinken bij het aardbeien-café. De muren stonden er vol met handgeschilderde aardbeien waaraan de eigenaars 2 maanden gewerkt hebben. Iedereen koos voor een heerlijke fruitdrank, die vers geperst en gepureerd werd.

Na een klein half uurtje zijn we weer verder gegaan met onze tocht en hebben we de overige 2 stranden achter ons gelaten na in totaal ruim 2 uur wandelen. Het laatste en mooiste strand kwam al dichterbij! We moesten nog 1 keer een bergkam oversteken en dan zouden we er zijn. Vol goede moed gingen we daarom weer verder, al bleek die laatste berg nog flink pittig te zijn. Na een klein half uurtje kwamen we eindelijk aan op Praia Lopes Mendes, een gigantisch strand, en een schitterend surfparadijs! Doordat het zo afgelegen is was het ook erg rustig en kon je daar nog echt genieten van een paar uurtjes strand! Na een frisse duik en het maken van enkele foto's en panorama's zijn we weer terug gegaan naar het één-na-laatste strand, want van daaruit zou onze boot vertrekken die ons terug bracht naar het hoofddorpje van het eiland. Daar kwamen we om 16.00 uur aan en om 17.30 zou onze boot vertrekken naar het vaste land, naar Mangaratiba.

Eénmaal aangekomen moesten we ons nog flink haasten en zorgen dat we in de laatste bus pasten. Die zou namelijk om 19.20 vertrekken naast de haven. Gelukkig waren we op tijd bij de bus en wisten we een plaatsje te bemachtigen. Alleen was deze keer de bus niet echt luxe. Zo was er geen airco en moest de chauffeur eerst nog 3 kwartier lang kaartjes verkopen in de bus die hij handmatig moest gaan staan schrijven. Dan vraag je je misschien af of dit van te voren niet gekund had? Zeker weten, maar dat zou niet in de Braziliaanse logica passen... Daarom vertrok de bus uiteindelijk rond 20.00 pas en kwamen we na een lange reis rond 23.00 weer aan in Casa Convivio.

Vol weemoed dachten we alweer terug aan het eiland, een plek die eigenlijk toch nog vele malen beter was dan de geweldige stad, Rio de Janeiro.

Al met al was het een geweldig weekend om nooit meer te vergeten! En het eiland... daar gaan we zeker nog, minstens 1 keer, naar terug!


Groetjes,
Luuk en Erik Pieter

Einde week, begin weekend...

Hallo beste lezers,

Hier volgt wederom een verslag van onze ervaringen van de afgelopen week en alvast een vooruitblik op ons komende weekend..

De afgelopen week was het erg rustig in ons kleine tandartspraktijkje. Dit kwam vooral doordat het voortdurend slecht weer was. De mensen in de sloppenwijken blijven dan altijd langer in bed liggen en komen zo goed als niet de deur uit. Ook in de rest van het centrum was dit te merken. Op de foto hiernaast is het centrum te herkennen aan het grote groene dak in het midden van de wijk.

Afgelopen maandag zijn we vanuit het Ibiss-centrum in de stad naar Lapa gegaan om daar onze Portugese les te gaan volgen. We hadden echter geen rekening gehouden met het ontzettende noodweer met als gevolg dat we volledig doorweekt aankwamen. Gelukkig had ik mijn goede bergschoenen aan en had ik heerlijke

droge warme voeten, Luuk daarentegen droeg sportschoenen die op woensdag enigszins droog begonnen aan te voelen..

Ook heeft Luuk een shirtje mogen lenen van de jongen die ons de cursus geeft, zodat hij niet kletsnat hoefde te zitten leren. Het resultaat daarvan kunnen jullie zien op de bijgevoegde foto!

Verder hebben we deze week afscheid genomen van Liesbeth, de 'huisbaas' die ons ontvangen heeft toen we aankwamen en die ons eigenlijk bijna overal mee heeft geholpen. Zo kon ze altijd wel wat tips geven over bezichtigingen, was ze niet te beroerd om even te bellen om eten te bestellen of om extra informatie in te winnen, etc etc. We zijn als afscheid dinsdag gaan uit eten in een nabij gelegen restaurantje waar we wederom echt Braziliaans hebben kunnen eten. Arroz, Feijao, Batatas & Frango (rijst, bonen, friet en kip).

Ook hebben we inmiddels 2 nieuwe meiden mogen verwelkomen in Casa Convivio, beiden uit Friesland. Agnes gaat de taak van Liesbeth overnemen als 'huisbaas' en Judith zal de nanny-rol van Jasmine overnemen, zij zal ons binnenkort gaan verlaten.

Doordat het afgelopen week vrij rustig was hebben we wel tijd genoeg gehad om wat foto's te maken van onze werkplek en de bijbehorende apparatuur en natuurlijk onze lieftallige tolk, Mariana. Verder hoorden we ook dat Mariana in november zal gaan trouwen in een kerk die we vandaag bezocht hebben, Igreja da Penha. Een prachtige kerk bovenop een berg die in de wijde omtrek te zien is. Ook heeft ze ons uitgenodigd voor haar bruiloft!

Morgen, vrijdag, zullen we voor een heel weekend vertrekken naar

Ilha Grande. Een eiland ten zuiden van Rio de Janeiro met een totale oppervlakte van 193 km2 en een bergtop tot 1000m. De natuur schijnt er geweldig te zijn, uitermate geschikt voor hiking-tochten. Ook is het water erg mooi, waardoor snorkelen en duiken prachtig zouden zijn! Wie weet wat ons allemaal te wachten zal staan komend weekend!

We keep you posted!

Groetjes Luuk en Erik Pieter

Niteroi, lange rijen en Maracana...

Hallo,

We hebben een geweldig weekend achter de rug. Zaterdag zijn we met een huisgenoot naar Niteroi gegaan en zondag gaan surfen en naar Maracana!!

Niteroi ligt aan de andere kant van de baai (baai van Guanabara) van Rio. Je zou er mooie stranden, unieke musea, en een leuk uitgaansleven moeten tegenkomen. Met de boot zijn we de baai overgevaren, een 'ritje' van ongeveer 20 minuten voor 2.80 Reais. Aan de overkant regelden we een toeristenkaartje en informeerden we naar de bussen die we het beste konden pakken. Omdat de afstand best te lopen was naar het museum waar Niteroi bekend om staat, hebben we dat gedaan. We gingen op pas en kwamen al snel langs een Habib's. Een Arabische fastfood-keten. Nadat we daar heerlijk gegeten hadden, een hamburger met frietjes voor ons en gevulde courgette voor onze huisgenoot, gingen we weer verder op pad. Na zo'n 20 minuten kwamen we al aan op onze bestemming. Het was duidelijk de moeite waard, al werd het uitzicht toch nog enigszins beperkt door de hevige bewolking. Ook het museum ziet er van buitenaf erg gaaf uit.

Binnen bleek echter dat het museum zelf nogal tegen valt. (Ook dat hadden we van te voren al gelezen.) Zo had de man bij de kassa geen enkel wisselgeld en moesten we daarom eerst wisselen bij het souvenirswinkeltje aan de overkant. Ook hing er kunst die op de verste verte niet leek op kunst. Er hingen enkele simpele schilderijen en zelfs enkele blaadjes papier naast elkaar werd al gezien als kunst. Daarom hiernaast onze mooiste foto uit het museum...

Na het maken van enkele foto's zijn we daarom weer verder gegaan naar de stranden van Niteroi, ook dit uiteraard te voet. (zie onderaan een panorama hiervan) Aangezien het weer niet opperbest was zijn we daar niet al te lang gebleven en hebben we de bus maar gepakt om terug te keren naar Botafogo. Gelukkig kwam er een bus langs die ons in 1 ruk naar huis zou brengen. Deze bus zou vervolgens over de 14 km(!) lange brug rijden die Rio de Janeiro en Niteroi met elkaar verbindt. Ook dit was een bijzonder moment. In Nederland zou zo'n brug immers een enorme vangrail hebben en minstens enkele meters naast het asfalt waar geen auto's rijden. Hier is dat echter niet het geval. Je kon zo ongeveer vanuit de bus recht omlaag kijken, over een klein betonnen muurtje, de zee in. Heel apart, vooral als de bus er met een rotvaart langs rijdt.

Eenmaal veilig aangekomen in Botafogo zijn we huiswaarts gegaan en hebben we ons klaargemaakt om te gaan stappen in Lapa. We zouden vandaag niet op straat blijven hangen maar naar 1 van de beste clubs van Rio de Janeiro gaan, Rio Scenarium.

Een erg spannende busreis, de meest speciale tot nu toe, bracht ons naar Lapa. De map van de huisbaas omschreef de chauffeurs al als Madman on a mission... Dat was volledig waar wat betreft deze chauffeur. We vlogen van links naar rechts door de bus en indien iemand als hij in Nederland zou rijden zouden alle passagiers onmiddelijk uitstappen en een klacht indienen bij de maatschappij. Ook zou de politie bij de eerste ontmoeting meteen zijn rijbewijs hebben ingenomen.

Ook deze reis overleefden we weer, dus konden we onze tocht naar Rio Scenarium te voet voortzetten. Bij aankomst, rond 22.15 bleek echter dat de rij al ruim 150 meter lang was en we hadden niet echt behoefte om daarbij aan te sluiten. Uiteindelijk zijn we er toch even gaan staan om te kijken of er enige vooruitgang in zat, maar dat bleek enorm tegen te vallen. Vervolgens maar iets gedronken aan de overkant van de straat en daarna weer huiswaarts gegaan. De volgende dag zou immers erg druk worden..

Om 8 uur zijn we op zondag al opgestaan om nog even met het thuisfront te skypen. Daarna hebben we onze strandspullen bij elkaar geraapt en zijn we vertrokken naar Barra, om daar eens te gaan kijken hoe het in elkaar zit om te kitesurfen. We hadden met een vriend van een huisgenoot afgesproken en hebben daar lekker op het strand gezeten. Op een gegeven moment hebben we zijn surfplanken gehaald en zijn we gaan proberen te golfsurfen. Dit viel nog niet mee en waarschijnlijk halen we samen nog niet eens de 5 seconden dat we daadwerkelijk op een board hebben gestaan op het water... (foto's liggen helaas in het water...)

We moesten echter weer op tijd terug omdat er een groots evenement voor de deur stond, een bezoek aan Maracana! Het voormalig grootste stadion ter wereld met tegenwoordig nog een capaciteit van 80.000 mensen. Vroeger hebben er wel eens 200.000 mensen gezeten! We hadden daar afgesproken met Walter en Ilse. Walter is een enorm aardige man uit Vila Cruzeiro die het geweldig vond om ons mee te nemen en Ilse kennen jullie als het goed is al. We gingen kijken naar de wedstrijd Flamengo - Coritiba. Bij Flamengo deed Adriano mee in de basis, op zich al schitterend, hij komt immers uit Vila Cruzeiro en Walter kent hem best goed. Als kers op de taart won Flamengo 3-0 en Adriano scoorde een fantastisch doelpunt met een mooie lob!

Gedurende de hele 2e helft was het een groot feest in het hele stadion, waar op dat moment ruim 50.000 bezoekers aanwezig waren. Dan te bedenken dat het hier gaat om 2 clubs uit de middenmoot van de Braziliaanse competitie.

Hier gaan we onze avonturen van afgelopen weekend weer beeindigen! Er zullen snel nieuwe verhalen komen over andere ervaringen...

Groetjes,

Erik Pieter en Luuk

Hardrock in Rio

Hallo daar,

Gisteravond besloten we het Hardrock Cafe in Rio maar eens te gaan ontdekken. De missie was natuurlijk vooral: een tshirt scoren! Met twee huisgenoten gingen we er heen, het was ongeveer een halfuur rijden met de bus. Helemaal naar de wijk Barra, waar we overdag nog niet geweest zijn, maar wat een modern en amerikaans-achtige wijk zou moeten zijn, met brede boulevards, hoge wolkenkrabbers en natuurlijk de mooie stranden.

Het cafe lag in een soort winkelcentrum, maar door de enorme
gitaar die buiten stond en die met neon verlicht was, wisten we dat we op de goede plek waren.

Erg groots allemaal binnen, groter dan alle Hardrock cafe's die ik (Luuk) tot nu toe gezien heb ( en dat zijn er een heuleboel :-P). Compleet met dansvloer, groot buitenterras met panoramauitzicht, later op de avond een live band, en natuurlijk de bekende gitaren en outfits van menigeen bekend artiest.

De burgers waren zoals altijd weer uitstekend en de sfeer was erg
goed. Het enige jammere is dat de missie mislukt is, want toen we weggingen en een tshirt wilden kopen bleek de winkel al dicht te zijn. Volgende keer beter!

Goed, dat was ons rock-avontuur, we hebben nog een heel weekend voor ons vol leuke dingen, dus er volgt snel een nieuw verhaal!

Groeten!

L & EP

Week 1

Hallo Nederland!

We hebben onze eerste werkweek afgesloten en al met al kunnen we zeggen dat hij erg goed is verlopen. Op maandag begonnen we met 8 kinderen en hadden we in de tussentijd onze handen vol aan het reorganiseren van de spullen in de kast, bekijken wat we goed konden gebruiken en wat niet. Ook gebruikten we de vrije tijd voor het bekijken van onze portugese leerboekjes. De tweede dag was het al wat drukker en kwamen er in totaal 10 kinderen opdagen. Dat was echter nog niks tegenover de woensdag en donderdag met respectievelijk 20 en 17 kinderen! Hartstikke druk dus, onze tolk vertelde ons dat ze het in 4 jaar nog nooit zo druk had meegemaakt! We doen dus blijkbaar iets goed, en mond-op-mond-reclame werkt hier uitmuntend :)

De sfeer binnen IBISS is erg goed. Het is dus een soort centrum waar kinderen 's ochtends en 's middags kunnen komen spelen, zwemles volgen en ze krijgen voetbal- en tennistraining, en ze kunnen terecht bij de tandarts, arts en fysiotherapeut. Er werken ongeveer 50 mensen die allemaal een mooi IBISS-tenue dragen en de een is nog aardiger dan de ander. Iedereen geeft ons elke keer een hand en een high-five, en als we iemand voor de eerste keer tegenkomen vraagt hij/zij onze namen en geeft-ie ons de zijne. Als we die persoon dan later weer tegenkomen is hij in de zevende hemel als we z'n naam nog kennen, hartstikke leuk!

Tussen de middag eten we meestal met Ilse, een meisje die pedagogie studeert en ook voor IBISS vrijwilligerswerk doet gedurende 10 weken, bij een restaurantje in de favela, en soms komt er dan nog iemand van IBISS voor de gezelligheid bij zitten.

We zijn elke dag rond 17 uur klaar en pakken dan een combi (witte volkswagenbusjes die ongeveer 10 mensen kunnen vervoeren) naar het metrostation. Woensdag zijn we begonnen met de officiele Portugese les en daar gaan we dan eerst heen na het werken in de favela. Dit neemt zo'n 2 uur in beslag. Eigenlijk zijn we de hele dag bezig met Portugees, in de favela proberen de werknemers je tijdens de lunch ook iets bij te brengen, en donderdag hebben we zelfs een echte les gehad met Walter, een boom van een kerel die ons dan woordjes voorleest die wij moeten nazeggen. Goed voor de uitspraak en erg gezellig! Mooi om te zien dat iemand zoals hij echt de tijd voor je neemt, terwijl wij hem op onze beurt weer wat Engels proberen bij te brengen.

Al met al een zeer geslaagde, maar druk gevulde week! Goed dat het weekend er weer is om even bij te kunnen komen!

We vinden het erg leuk dat er zoveel reacties zijn op onze verhalen, keep it up!

Groetjes uit Rio!

Luuk en Ep

Werkdag 1...!

Hallo beste lezers,


Vandaag hebben we onze eerste echte werkdag gehad in Vila Cruzeiro.

We moesten om 10.00 beginnen, omdat het onze eerste dag was, en vertrokken, voor de zekerheid, al om half 9. We zijn naar de metro gelopen van Botafogo en hebben daarin voor 2.80 Reais, ongeveer 1 euro, 17 haltes afgelegd. Ondertussen hadden we het Maracana-stadion gezien en hebben we een aantal sloppenwijken doorkruist.
Na enige tijd kwamen we aan in metrostation Inhuama, alwaar oude Volkswagen-busjes stonden om iedereen verder te brengen. Toen wij aan kwamen lopen werd er meteen vragend naar ons geroepen of we naar Vila Cruzeiro moesten. Kenden ze ons al?
Het oude busje was wederom een ervaring op zich. De schuifdeur was geautomatiseerd, maar ondertussen sloeg de motor wel ongeveer 15 keer af en rolden we een aantal keer zomaar de berg af. Starten ging ook steeds moeizamer en mensen kwamen het busje in en verlieten het busje op allerlei plaatsen. Ook waar er, volgens ons, geen halte was of zelfs zou kunnen zijn.

Bij aankomst in Vila Cruzeiro zijn we meteen het gebouw van Ibiss binnen gelopen, Espaco Vila Cruzeiro genaamd. Langzaam aan begint ons steeds duidelijker te worden dat het een enorme organisatie is waarbij heel veel vrijwilligers werken op allerlei gebieden..
Binnen bleek dat er al enkele kinderen zaten te wachten op onze komst, daardoor hadden we weinig tijd om alle spullen eens goed te bekijken. Wel zijn meteen in de behandelingen gedoken. Enkele kinderen hadden heel diepe caviteiten, anderen hadden een puntgaaf gebit. Wederom enorme tegenstellingen!
Tijdens onze pauze, die duurt van 12.00 tot 14.00, zijn we gaan eten in een lokaal restaurantje. Daar hebben we samen met Mayra Avellar Neves gegeten (zie deze link: http://www.eenvandaag.nl/binnenland/34205/de_week_van_mayra_avellar_neves). Een typisch Braziliaans gerecht was het gevolg. Rijst, bonen, frietjes en gefrituurde kip, samen met een beetje sla, tomaat en ui. Een heerlijk, gigantisch bord vol eten en enkele glazen cola voor slechts 6 Reais! Ongeveer 2 euro 30... Vervolgens zijn we weer verder gaan behandelen, samen met onze tolk en assistente Mariana. Zij is er iedere dag, 6 dagen in de week, van 7 uur in de ochtend tot 5 in de avond. Ze is 1 van de weinige mensen die vloeiend Engels spreekt.
Om 3 uur zijn we vandaag alweer vertrokken omdat we een afspraak hadden op het hoofdkantoor van Ibiss, in het centrum van de stad. Daar hebben we samen met Anne, de vrouw van Nanko, en een ander Nederlands meisje werkzaam voor Ibiss geprobeerd in Portugees te communiceren. Als extraatje was er een vrouw bij die alleen Portugees spreekt, zodat we het echt konden proberen. Erg leerzaam!
Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we weinig meer kunnen doen. Luuk heeft een telefoontje gekocht, iets wat ruim anderhalf uur duurde, en hij werkt nog steeds niet!!! Ook hebben we even iets kleins gegeten, meer trek hadden we niet na die middagmaaltijd, in het winkelcentrum Rio Sul.

Tot slot zijn we er vandaag nog achter gekomen dat er binnen Vila Cruzeiro ruim 4000 deelnemende kinderen zijn in de projecten van Ibiss. Daarnaast is Ibiss nog werkzaam in 42 andere favela's en heeft het in totaal ruim 60 projecten! Met een begroting van ruim 2,4 miljoen euro doen ze al met al geweldig werk en worden de sloppenwijken echt steeds leefbaarder. Ook de overheid is zeer gelukkig met het werk van Ibiss en is inmiddels de hoofdinversteerder. De Staat Rio de Janeiro heeft in 2008 Espaco Ibiss en alle projecten die in Vila Cruzeiro gedaan worden uitgeroepen als voorbeeld van de aanpak van de problematiek in de favela's.

Vandaag was overigens een erg natte dag met voortdurend buien en klamme omstandigheden. Gelukkig zaten wij lekker binnen te werken...

Groetjes en tot snel!

Beijos

Erik Pieter en Luuk

Santa Teresa

Bon dia,

Vandaag is het zaterdag en besloten we naar de wijk Santa Teresa te gaan. Samen met een huisgenoot gingen we op stap en namen we de bus er naar toe. Net als bij de metro betaal je voor de bus een vast bedrag, ongeacht hoever je meerijdt. Een standaard bus kost 2,20 reais, met airconditioning 2,35 en soms kost een bus 2,50 reais. Bijna voor niks dus, zeker niet als je lang blijft zitten.

Daar aangekomen waren we bijna meteen bij de trappen van Santa Teresa. Het bijzondere hieraan is een project van Jorge Selaron, hij heeft de trap met tegeltjes uit meer dan 10.000 plaatsen in de wereld bezet. Onderaan de trap werd gevraagd ons door een man die bezig was met het project (het zou pas in 2010 afgerond zijn) waar we vandaag kwamen, en hij liet ons direct 5 tegeltjes zien afkomstig uit Nederland (zie foto's). We hadden wel heel erg geluk, want meneer Selaron was hoogstpersoonlijk bezig met de tegeltjes (alleen hadden we dat achteraf pas door :-P).

We zijn de trappen opgelopen, en verder de heuvel op over een erg stijle weg. Zo kwamen we bij een ruine die te bezichtigen was en van waaruit je een schitterend panorama beeld had over de hele stad. Ook zijn we een klein museum ingelopen met antieke boeken, volledig ingerichte kamers (ook antiek) en schilderijen en beelden. Ze hadden kleine poppetjes die allerlei beroepen en bezigheden uitbeeldden en daar zat ook een tandarts bij zoals je kan zien.

Het aparte van Santa Teresa is dat de zogenaamde Bonde er doorheen rijdt, een oud, klein trammetje waar nog steeds mensen in vervoerd worden. Vaak hangen de passagiers uit de tram omdat er te weinig ruimte is. Mooi gezicht, en zeker als je bedenkt dat de zogenaamde Bondinho ook over de bogen van Lapa (een oud viaduct) rijdt, waar-ie maar net in de breedte op past.

Bij het beginstationnetje van de Bonde zijn we gestopt met de wandeling, het was toen 17.00 uur en het zou niet lang meer duren voordat het donker was. Mede door het feit dat we dichtbij de ingang van een favela waren (favelas zijn meestal altijd gelegen op de bergen), besloten we een bus te pakken naar beneden (en niet te wachten op het trammetje) zodat we niet te lang in dat gebied hoefden te wachten. Toch een erg vreemd idee dat, wanneer je per ongeluk een favela binnenloopt, je alles kwijt bent wat je bij hebt; ze nemen gewoon alles in. Nanko van Buuren vertelde ons dat de Cariocas altijd de angst hebben dat ze per ongeluk een favela binnenrijden, in dat geval zouden ze hun auto nooit meer terug zien en naar huis kunnen lopen! Prettig idee.... :-P

Gelukkig is ook dit avontuur weer goed afgelopen!

Je hoort van ons!

Groeten,
Luuk en Ep

Op stap

Hallo allemaal,

Gisteravond zijn we op stap geweest met 2 huisgenoten.

We begonnen in een bar waar ze alleen wijn en champagne verkopen. Na 1 fles Prosecco zijn we daar weer vertrokken en hebben we een Acai (spreek uit als asa-i) gekocht in een klein winkeltje (eigenlijk zijn alle winkels klein) in Botafogo. Acai is een soort koude bessensap met gecrusht ijs erin, de smaak is erg apart en moeilijk thuis te brengen.

Vervolgens met de bus naar Lapa, één van dé uitgaansgelegenheden in Rio. Hierbij moet je niet denken aan een paar café's met veel mensen binnen, maar een gigantisch straatfeest waarbij duizenden mensen in de straten staan, dansen en muziek maken.

Tussen alle mensen door staan er op een plein ook nog allemaal kleine kraampjes waar je allerlei eten en drinken kunt kopen, zoals een Hamburger voor ongeveer 1 euro 20 en een Caipirinha voor 2 euro. En dan heb je meteen een grote Caipirinha!

Wel moet je in die mensenmassa goed oppassen voor de kinderen, want dat zijn de zakkenrollers. Omdat er daar zoveel gerold wordt hebben we ook onze camera's thuis gelaten en kunnen we jullie helaas geen foto's laten zien van dit spektakel.

Rond een uur of 3 zijn we weer huiswaarts gegaan en hebben we onze bedden weer opgezocht.

Het was opnieuw een avond vol ervaringen en indrukken zoals we ze nog nooit gezien hadden..!

Groetjes Erik Pieter en Luuk

Jardim Botanico

Hallo mensen thuis!

Vandaag hadden we weer een vrije dag, en vanwege het onheldere weer besloten we laag bij de grond te blijven ipv een bezoek aan Cristo Redento of Pao de Acucar (resp. Cristus de Verlosser en de Suikerbroodberg).

We hebben de bus gepakt naar Gavea, de buurt waarin de botanische tuinen gelegen zijn (Jardim Botanico). Erg mooi en vooral groot! Veel verschillende planten en bomen gezien en over de hoofd'laan' gelopen waarover Charles Darwin (1832) en Albert Einstein (1925) gelopen hebben. Langs deze hoofdlaan staan 200 grote palmen zoals op de foto misschien wel te zien is.


Verder hebben we verschillende tropische (grote!) vlinders, een soort kleine aapjes, een toekan, andere tropische vogeltjes, vleesetende planten, salamanders enz. gezien. Op de foto's is ook een erg grote boom te zien (kijk maar naar de breedte van de stam!) (klik op de foto's voor vergroting) en we hebben een 360 graden panorama gemaakt die helemaal onderaan de site te zien is.


Het weer viel erg tegen vandaag, we hebben het hier heel erg slecht met maar 27 graden en veel bewolking ;-)


Dat was um weer!


Tot morgen, dan gaan de avonturen van Luuk en Ep verder!

Rustig aan...

Hallo allemaal,


Gisteren en vandaag hebben we een klein beetje gas terug genomen om even bij te komen van de indrukken hier.


We zijn gisteren naar een taalschool geweest in Catete, een wijk in Rio. Daar hebben we de mogelijkheden besproken voor een cursus Portugees. Vervolgens zijn we op onze slippertjes een fikse wandeling gaan maken langs de stranden van Rio de Janeiro.


Het was een mooie wandeling met heel erg verschillende stranden, de ene verlaten en vies, de andere prachtig en gezellig.. Op al deze stranden hadden we uitzicht op Pao de Acucar, de suikerbroodberg.


Onderweg passeerden we enkele vissers die toevallig ook nog iets vingen. Eentje ving een vliegvis en een andere had met een harpoen een kogelvis gevangen!!


Inmiddels hebben we bijna alle stranden van Rio de Janeiro een keertje bewandeld en wordt het tijd voor een ander onderdeel.


Daarom hebben we besloten vandaag, afhankelijk van het weer, Christo te bezoeken of naar de Jardim Botanico te gaan, volgens boeken een van de fascinerendste tuinen ter wereld!


Dat was het weer voor vandaag...


Groetjes Erik Pieter en Luuk