Geef een rondleiding, krijg een rondleiding!

Beste mensen!

Het is weer tijd voor een nieuw bericht. Eergisteren namen we namelijk de ouders van Erik Pieter mee de favela in en lieten we hen onze werkplek zien. Het was abnormaal rustig (vanwege alle onrust eerder deze week in de wijk natuurlijk...) dus we konden hen een mooie rondleiding door het centrum geven en kregen ook nog de kans met medewerker Walter de kerk van Penha (het overkoepelende gebied waar ook Vila Cruzeiro deel van uitmaakt heet Penha, hier wonen zo'n 120.000 mensen) te bezoeken. Het was voor ons de tweede keer dat we hier waren, dus kregen we de kans ons met andere dingen bezig te houden dan met alleen het fenomenale uitzicht. Zo telden we de trappen en kwamen we uit op een leuk aantal van 382. Eigenlijk klopt dit niet helemaal omdat ik wat teveel trappen had geteld. Eigenlijk zou het aantal 365 moeten zijn, voor elke dag in het jaar 1 trede.

Eerder die ochtend hoorden we dat zaterdag een spectaculaire wedstrijd in het Maracana-stadion zou zijn, dus gebruikten we de lunchpauze om met een andere medewerker (Nuno) kaartjes te gaan kopen in Maracana. We kregen gelijk weer een rondleiding, deels omdat de omgeving vooral nieuw was voor de ouders van Ep en deels vanwege het feit dat Nuno nog steeds geen genoeg kan krijgen van het stadion. De bus terug naar het centrum liet erg lang op zich wachten, dus kwamen we met een vertraging van 30 minuten aan in het IBISS-centrum, waar zich gelukkig wel weer wat meer kinderen hadden verzameld. De hele middag lekker door kunnen werken. De nieuwe spulletjes werken uitstekend!

's Avonds weer lekker uitgegeten met z'n 4en bij grillrestaurant Outback, erg goed!

De volgende dag zouden we met Nanko afspreken, die ons verschillende favela's zou laten zien. Zo zagen we Vila Nova, een wijk waar een tanden-poetsprogramma op is gezet en waar kinderen op de peuteropvang zichtbaar betere tanden hebben dan bv. in onze wijk. In verband met een hevige luizenplaag had Nanko een tijd geleden een kapper geinstalleerd in het centrum, die alle kleine kindjes millimeterde; de enige optie om van de plaag af te komen met dat warme vochtige weer! De kapper richt zich inmiddels op alle bewoners binnen (en buiten) de favela, zo zagen we een wijkbewoner met een hanekam en blonde stippen het pand verlaten. Door een barretje dat tegenover de kapper lag bleven we daar even hangen en zette Ineke nog even vrolijk de plaatselijke drugsbaas op de foto terwijl hij ons de hand kwam schudden! Uiteindelijk werd besloten dat wij toch ook echt wel aan een 'haircut' toe waren! Na het uitdagen van elkaar: ''blond, dat durf je toch niet!" & "Een hanekam, dat doe jij nooit!'' werd even ons lef getest en stonden we een klein uur later met andere kapsels weer buiten. Weer eens wat anders!!

Met een Coupe Soleil en een Coupe de David Beckham gingen we verder met de rondleiding en kwamen we uiteindelijk terecht in een straatfeest in onze eigen wijk Vila Cruzeiro. Ongelofelijk wat voor sfeer daar hangt! Moeilijk te omschrijven omdat het gehele plaatje zo ongeloofwaardig overkomt... Midden op straat was een hele wand van geluidsboxen, waar menig muziekfestival trots op zou zijn, opgesteld waar een enorme bak aan Braziliaanse herrie uit kwam. Toen we even verder liepen zagen we 40 meter verderop nog zo'n wand die toen nog niet functioneel was. Halverwege de avond werden we echter ook omver geblazen door bass-geluiden die uit die boxen kwamen. Het straatbeeld werd gevormd door een hele meute mensen van jong tot oud, en Nanko vertelde dat het feest (dat heel normaal was voor een vrijdagavond) door zou gaan tot 5 uur in de ochtend. Het werd inderdaad steeds drukker, en door de massa scheurden motoren (soms met een berijder van 9 jaar!!!) langs. Om de minuut zagen we kerels met grote geweren op hun rug of in hun broek gestoken langsrijden, met dikke gouden kettingen aan hun nek. Al met al een vrij bizar plaatje dat misschien nog wel versterkt werd door het feit dat het bier al vanaf 15.00uur 's middags aan het vloeien was. Om half 2 vonden we het allemaal wel genoeg geweest, liet Nanko nog even de scherpschutter die de helikopter vorige week had neergehaald zien en keerden we vermoeid en met de indrukwekkende beelden nog op ons netvlies terug naar huis.

Al met al een zeer indrukwekkende dag die ons nog lang bij zal blijven.

We hebben nog een vraag aan al onze lezers. We hebben namelijk geen idee, naast onze vaste reageerders, hoeveel mensen ons weblog lezen of er soms op kijken. We zouden het leuk vinden als iedereen die onze berichtjes wel eens leest een reactie zou geven. Dat kan heel kort en anoniem, er hoeft niet eens een bericht in te staan (maar mag wel natuurlijk), zo krijgen we een goed beeld van het aantal lezers op onze weblog.

Bedankt en tot een volgend bericht!

Groeten,

Coupe Soleil en David Beckham

Hallo daar!

De afgelopen dagen hebben we het erg gezellig met de ouders van Erik Pieter gehad. Mede doordat het vrij onrustig is in de favela, waardoor het centrum nu al 2 dagen achter elkaar eerder dicht is gegaan en wij om 11 uur naar huis moesten vertrekken, hebben we wat extra tijd om met zn 4en dingen te ondernemen.

Daarom spraken we gisteren weer af met het idee naar de 'Biblioteca Nacional' te gaan. Daar aangekomen bleek deze echter dicht te zijn, maar omdat het zo'n stralend weer was opperde ik om de tocht naar het beroemde Christusbeeld te ondernemen. Zo gezegd, zo gedaan, dus een uurtje later zaten we in het treintje naar boven. Maar we hadden opnieuw pech! Een enorme wolk die uit het niets kwam opzetten zorgde ervoor dat we helemaal niets konden zien, en ook Christo was nergens te bekennen. Erg jammer! Hopelijk volgende keer beter... 's Avonds stelden we voor de Sushi van Nanko uit te proberen, hier wel een succes!

Nu even wat meer over onze werksituatie. Vorige week begon de ellende toen er twee bendes op elkaar begonnen te schieten. De politie is zich er op zijn beurt mee gaan bemoeien met onder andere het inzetten van een helikopter. Deze werd uit de lucht geschoten door de bende die het ook voor het zeggen heeft in onze werkwijk. Gevolg hiervan weer was dat de politie een 'goede' reden had onze wijk binnen te vallen met zwaar geschut om de dader te pakken te krijgen. Mission Impossible natuurlijk, en ook niet te begrijpen dat ze het op de manier aanpakken zoals ze het nu dagelijks doen, maar toch werd vorige week van woensdag tot en met vrijdag geschoten.

Maandag was het nog steeds onrustig en werd het centrum dus gesloten uit

voorzorgsmaatregelen omdat ze verwachtten dat de politie opnieuw binnen zou vallen. Vanochtend hoorden we dat het die dag verder rustig was gebleven, maar vandaag zouden ze dan toch echt komen! En inderdaad, om half 11 kwam Mariana ons inderdaad vertellen dat het centrum weer zou sluiten (weer uit voorzorg) en dat we beter konden gaan. De sfeer op straat voelt inderdaad ietwat anders, met bijvoorbeeld minder kinderen op straat, maar toch is het vreemd te vertrekken uit een, op dat moment nog uiterst, rustige wijk. We hebben dus nog steeds geen geweld gezien.

Toch hebben we onszelf weer nuttig kunnen maken vanochtend: patientendatabase op orde gebracht, nieuwe handschoenen geregeld (zonder handschoenen geen behandelingen!) en nieuwe spulletjes uit Nederland (kindermolaarextractietangen (bekijk het verschil tussen de gevaartes waarmee het tot nu toe gedaan moest worden en de kleine tangetjes waarmee we nu tandjes zullen trekken!), automatrixsysteem & wanghaak voor foto's) geinstalleerd. Slechts 1 kind kunnen behandelen doordat veruit de meesten thuis worden gehouden door vader / moeder.

Morgen proberen we het gewoon weer, tenzij we een telefoontje krijgen dat het niet veilig is in de favela. Dan blijven we veilig (!) thuis.

Tot snel!

groeten,

Erik Pieter en Luuk

Maracana, Suikerbrood en Delta's

Hallo!

De afgelopen dagen is weer genoeg gebeurd voor een klein verhaaltje op ons weblog.

Zo hebben we ons vermaakt met een bezoek aan het Maracana stadion (zie panorama hieronder). Dit keer kwamen we niet om naar een voetbalwedstrijd te kijken, maar wilden we wel eens zien hoe onze goeie vriend ( ;-) ) Adriano na de wedstrijd een douche pakt. We hebben dus onder andere de kleedkamers en het oefenveldje van de spelers gezien; overal hangen afbeeldingen van fameuze acties van bekende voetballers (uiteraard vooral brazilianen), en zijn ook even dichtbij het heilige gras van Maracana geweest. Daar werden we onder andere vermaakt door een kerel die speciaal voor ons de bal moeiteloos 10 minuten in de lucht hield, tussendoor even zn tshir uit en aantrok, en er op het eind ook nog bij ging liggen. Met die held wilden we wel even op de foto!


Daarna hadden we het wel gezien en besloten we een wandeling te maken rondom de Suikerbroodberg. We hadden gehoord dat daar een leuk pad lag, en er hier en daar een aapje tevoorschijn kon komen. Ilse was zo pienter geweest 2 bananen mee te nemen en achteraf een succes, want we hebben zeker 15 aapjes van dichtbij kunnen bekijken (mede door de bananen!). Na een flinke wandeling met het nodige verlies van lichaamsvocht (warme dag!) kwamen we aan op de top van de berg die voor de suikerbroodberg gelegen is. Verder konden we niet komen met de voet, dus hier namen we even pauze met een sucootje + salgado en genoten we van het uitzicht.


's Avonds kwamen de ouders van Erik Pieter aan, die we zijn op gaan halen van het vliegveld. De volgende dag zijn we met hen opnieuw naar Jardim Botanico geweest en hebben we ze, door middel van een flinke wandeling, het strand van Ipanema en een klein stukje Copacabana laten zien. 's Avonds erg gezellig uitgegeten en het uitgaansleven van Lapa laten zien.



Vandaag stond dan eindelijk het deltavliegen weer op het programma (na het afblazen van vorige week door het slechte weer). De dag begon goed met stralend weer en strakblauwe lucht, dus met een goed gevoel gingen we op weg. Samen met onze tolk mariana en haar aanstaande echtgenoot, de ouders van Erik Pieter en Ilse namen we de bus en na wat kleine administratieve handelingen waren we al klaar om naar boven te gaan. Met een brak autootje, volgeladen met een deltavlieger op het dak en 4 kerels, waagden we onze weg naar boven. Best een avontuur, want bij vertrek moest de auto nog aangeduwd worden! Het laatste (en meest steile) stukje van de berg moesten we dan ook uitstappen omdat de auto het niet voor elkaar kreeg met zoveel gewicht de berg op te komen. De dames waren inmiddels al met een andere auto boven aangekomen en zouden als eerste springen. Voor het echte werk begon werd kort de aanloop geoefend. Meer preparaties (afgezonderd van enkele instructies van onze co-piloot; blijf van de vlieger af, maak geen onverwachtse bewegingen, knijp niet te hard in mijn arm) waren niet nodig, dus binnen 10 minuten sprong Mariana met een flinke gil al in het diepe. Ilse was de volgende en ook zij gilde er op los toen ze los van de grond kwam en de lucht in dook. Daarna werd besloten dat ikzelf zou gaan en het was inderdaad een fantastische ervaring om zo vrij in de lucht te zweven. Dezelfde man die met mij vloog zou ook Ep begeleiden en dus moesten we even wachten tot hij weer boven aan de berg stond. Helaas helaas sloeg het weer om en, na veel geduld (dat niet beloont werd!), werd besloten dat het die middag niet meer mogelijk was te vliegen. Balen!!!!!

Later vandaag was het tijd om afscheid te nemen van Ilse. Haar werk zit er hier weer op en vanavond vliegt ze terug naar Nederland. 's Avonds weer erg lekker gegeten met de ouders van Erik Pieter, en nu maken we ons klaar voor een nieuwe werkweek in Vila Cruzeiro.
We zijn erg benieuwd hoe de omstandigheden daar zullen zijn. Na het helikoptervoorval van vorige week schijnt het erg onrustig te zijn geweest op woensdag t/m vrijdag.


We zullen zien...!
Tot een volgend bericht,
groetjes,

Luuk en Erik Pieter

Buzios

Hallo iedereen,

Weer een tijdje geleden dat we iets gepost hebben. We zijn echter de laatste dagen naar Buzios geweest, dus hebben we weer iets moois om over te schrijven!

Buzios is een klein plaatsje waar heel veel Brazilanen, maar ook veel Argentijnen en andere zonaanbidders naartoe trekken. Dit vooral vanwege de magnifieke stranden die er gelegen zijn en het altijd mooie weer. Het plaatsje ligt zo'n 200 km ten noordoosten van Rio en met de bus deden we er ongeveer 2,5 uur over.

Maandagochtend vertrokken we, samen met Ilse die in haar laatste dagen in Brazilie nog graag wat wilde rondreizen (vandaar Buzios!), dus met de bus. Het was een relaxed ritje met een lekker briesje in je gezicht en beenruimte waar je bang van werd. Goed uitgeslapen kwamen we aan en hadden we weinig moeite het hostel dat we hadden gereserveerd te vinden. Nadat we ons geinstalleerd hadden, gingen we naar het strand waar de wolken helaas ook te vinden waren. Het was niet het geweldige weer waar we op gehoopt hadden, maar toch een uurtje of 1,5 op het strand gelegen. 's Avonds liepen we de toeristische straatjes in en na veel restaurantjes gezien te hebben viel onze keus op een Italiaan. We hadden het niet veel slechter kunnen treffen! Het was echt een dramatische avond wat service betreft: het voorgerecht van Ep werd in het midden van de tafel gezet en aten we dus met zn drieen op. We hadden allemaal het idee dat dit een hapje van het huis moest zijn. Dat ging dus niet helemaal op dus bestelde Ep een nieuw voorgerecht. Ondertussen werden de hoofdgerechten van Ilse en mij al geserveerd, terwijl Ep dus nog bijna niks had kunnen eten. Echter, hier hield de maaltijd voor Ilse ook op want de Pasta Pesto smaakte niet veel beter dan dat hij eruit zag (zie foto!) en ze moest deze dan ook bijna helemaal laten staan. Ook ik werd verrast door een andere pizza die ik besteld had. 10 minuten nadat wij 'uitgegeten' waren kon ep ook gaan 'genieten' van zijn maaltijd, maar door een buikpijntje kwam hij ook niet verder dan halverwege z'n bord. Achteraf hebben we toch wel gelachen om de verschrikkelijke service en hebben we ook niet alles betaald door woorden die op het volgende neerkwamen: "Nao gostoso, muito tarde, e outro pizza!" Tot overmaat van ramp viel de regen met bakken uit de

hemel toen we weer buitenstonden, dus pakten we een taxi en vluchtten we terug naar ons

hostel.

Gelukkig was het dinsdag een stuk beter. Qua weer, en ook qua restaurant in de avond. We hebben onze hike-capaciteiten die dag weer eer aan gedaan en zijn bijna de hele kust afgelopen. Onderweg kwamen we langs verschillende stranden met mooie uitzichten en hebben we gerelaxed op een mooi surfstrandje. Ook zagen we een groep vissers in de weer met het vangen van duizenden vissen op hetzelfde moment. Door middel van een net werden de visjes (van ong 25 cm) bij elkaar gedreven en krat per krat werd eruit ge'vist'. Deze werden op hun beurt weer gedropt in een, op een gegeven moment, ratelende stapel andere kratten. Weer een nieuw apart schouwspel op ons netvlies erbij!

Op woensdag besloten we zelf actief in het water te worden en namen we elk een bodyboard mee om het gevecht met de golven aan te gaan. Het weer was deze dag nog beter en we zijn alledrie flink verkleurd (doel bereikt voor Ilse!). Bodyboarden viel echter wat tegen, maar nog steeds een erg goeie stranddag beleefd. Vanwege de komst van de ouders van Ep op donderdagavond hadden we afgesproken 's avonds weer terug te keren naar Rio.

Kort en krachtig Buzios dus, met pieken en dalen! Toch weer een erg leuke ervaring en ook fijn om weer terug te zijn in onze 'thuis'stad Rio.

Tot snel!

Erik Pieter en Luuk

Werk, bbq, bier en... Adriano!

Beste lezers,

Jullie zullen wel verrast zijn, omdat er nu alweer een bericht op ons weblog verschijnt. Maar na vandaag vonden we dat we jullie zeker even een kort mailtje verplicht waren.

Vandaag waren we weer eens lekker aan het werk op het centrum van Ibiss, in Vila Cruzeiro, toen plotseling onze tolk binnenkwam en vertelde dat Adriano er weer eens was. Hij zat met wat vrienden om de hoek iets te drinken.

Wij zeiden dat we heel erg graag een foto met hem wilden en ze ging meteen regelen dat dat kon. Toen we net klaar waren met behandelen bleek helaas dat hij net even weg was, maar hij zou terug komen...

Als tussendoortje hebben we wat foto's gemaakt van patienten die we hier tegen komen. Zo leek het ons leuk om een echte Pink-spot op de foto te zetten. Voor mensen die niet tandheelkundig gericht zijn is dit wellicht lastig voor te stellen, daarom hieronder een korte uitleg hierover.

Een pink spot wordt veroorzaakt doordat de tand van binnen uit oplost en de zenuw die ruimte in neemt. Als dit lang genoeg door gaat wordt de tand van buitenaf roze, door de doorschemering van de zenuw.

Ook hebben we nog even een mooi voorbeeld van zuigflescaries vastgelegd. Dit wordt veroorzaakt doordat kleine kinderen vaak gedurende lange tijd de fles krijgen of hem zelfs mee naar bed krijgen. Als gevolg daarvan gaan de tanden flink achteruit en is er weinig aan te redden. Laatst hadden we zelfs een kind van 2 waarbij bijna alles getrokken moest worden, daar hebben we helaas geen foto's van.

Maar goed, na enige tijd wachten en verder behandelen werden we op een gegeven moment opgehaald en mochten we mee lopen. Toen we aan kwamen bleek Adriano gewoon aan de zijkant van het gebouw te zitten. Hij zat er heerlijk met zijn grote vrienden een biertje te drinken en te bbq-en... We hebben hem de hand geschud en even snel een paar fotootjes genomen samen met hem. Het leek de mensen van Ibiss beter om geen foto's te maken van de hele groep, omdat er wel eens zware jongens tussen konden zitten.

Wel hebben we nog even gezellig een paar stukjes vlees mee gegeten! Het blijft voor ons een raar idee om zo'n wereldster gewoon te zien zitten genieten van zijn rust in een van de gevaarlijkste wijken ter wereld. Ook de overige mensen in de wijk gingen gewoon verder met hun leventje, hij is er immers wel vaker.

Hopelijk vonden jullie het ook weer leuk om dit bericht te lezen en blijven jullie ons allen op de voet volgen!

Groetjes Luuk en Erik Pieter

Werken, favela's en eten...

Beste lezers,


De afgelopen anderhalve week is het erg rustig geweest op ons weblog, dit komt vooral doordat het op dit moment veel van hetzelfde begint te worden. We willen jullie uiteraard ook niet iedere week hetzelfde verhaal voorschotelen... We hebben immers weer een week kinderen behandeld in Vila Cruzeiro en hebben in het weekend even gas terug genomen om bij te komen, de was te doen en dat soort zaken.

Doordat het bijna continu regende was het in het centrum van Vila Cruzeiro behoorlijk rustig, mensen gaan hier immers de weg niet op met slecht weer. Desondanks vertelde Nanko ons dat we inmiddels al ruim onze voorgangers hebben overtroffen in aantal behandelingen. Dat was dus wel even een oppeppertje!

Maandag was het in heel Brazilie de dag van het kind, waardoor alle overheidsinstellingen gesloten waren en we dus ook niet aan het werk konden gaan. Daarom had Anne, de vrouw van Nanko, gevraagd of we mee wilden gaan naar 3 andere sloppenwijken waar grote feesten georganiseerd waren voor kinderen.

De eerste sloppenwijk, Terra Encantada, letterlijk: de bezongen grond, was een horizontale favela. In tegenstelling tot de meeste andere favela´s is deze dus niet op een helling gebouwd, maar gewoon op een vlakte. Ook zijn er geen flats zoals in de verticale favela´s. Wat we daar aantroffen heeft ons diep geraakt.


Het was een grote modderpoel met veel woonkrotten. De mensen sliepen in hutjes met golfplaten daken vol gaten en op matrassen die doorweekt waren van alle regen van de afgelopen dagen. Ook was er geen stromend water en had men geen riool.


Over het algemeen waren de mensen toch nog behoorlijk optimistisch en genoten ze van de dingen die ze hadden. Zo was er die dag een voetbaltoernooi waarbij heel veel jongens betrokken waren. Op hetzelfde moment zaten de grote jongens lekker een biertje te drinken en genoten de overige bewoners van een heerlijke barbeque.

Het centrum van Ibiss lag enigszins aan de rand van de wijk, vlak naast de vuilstort, en daar waren vele kinderen leuk aan het spelen en aan het springen op trampolines. Ook ontvingen ze daar allerlei leuke speeltjes, alsof het Sinterklaas was in Nederland.


Terwijl we in de wijk aanwezig waren heeft ook een filmgroep van TMF opnames gemaakt, met Sacha Visscher als presentator. Mede daardoor was de groep behoorlijk groot en leek onze aanwezigheid helaas meer op ramptoerisme dan werkelijk bezoek aan het feest. We moesten bijvoorbeeld voortdurend rekening met hen houden en hebben bij vlagen een poos moeten wachten omdat ze bezig waren met een interview...



Ook de zoon van Nanko en Anne kwam nog even gedag zeggen en we hebben het voor elkaar gekregen om ze even gauw met zijn 3tjes op de foto te zetten.




Dankzij ontwerpen van de TU Delft hebben ze ook een hangbrug weten te construeren over een zwaar vervuilde rivier met resten metaal van de metaalfabriek die oorspronkelijk op de plaats van deze wijk stond. Doordat de wijk gebouwd is op de oude ondergrond van de fabriek is het ook haast onmogelijk een riolering aan te leggen. Ze hebben er vroeger namelijk anderhalve meter gewapend beton in gestort als fundering over een afstand van ruim 400 meter.




Na ongeveer anderhalf uur gingen we verder naar de volgende wijk, alwaar een groter feest was opgezet. Men had in een verticale favela zowaar springkussens en een groot podium staan. Daar zouden ook 2 dansers optreden die bij TMF een reis naar Brazilie hadden gewonnen met een danswedstrijd. Daar zijn we uiteindelijk niet zo lang gebleven, maar snel verder gegaan naar de derde wijk. Aldaar was het echt een groot feest met een heleboel mensen en een groot podium. We mochten daar in de vip-ruimte verblijven en hadden daardoor gratis eten en hapjes en stonden vooraan bij het podium. Kinderen kwamen na enkele schuchtere blikken op ons af en we hebben geprobeerd een leuk Portugees gesprekje met ze te voeren.





Rond een uur of zes zijn we uiteindelijk vertrokken uit de wijk en hebben we nog ergens iets gegeten in de stad. Vervolgens lekker naar huis gegaan en naar bed.


Een erg indrukwekkende dag met geuren en aangezichten die nauwelijks met woorden en foto's te beschrijven zijn.





Dinsdagavond hadden we met Nanko en Anne afgesproken om eens lekker te gaan eten in Yume. 1 Van de beste Japanse sushi-restaurants van Rio de Janeiro waar Nanko mede-eigenaar van is. Bij binnenkomst kregen we een rondleiding van Anne, waarna we plaats namen aan een afgezonderde tafel, met verhoogd zitgedeelte en pantoffels voor alle gasten.


We begonnen met enkele heerlijke mini-loempia's gevuld met garnalen of groente. Vervolgens kregen we daarbij nog kleine stukjes sushi met overheerlijk zalmgehakt! Zo lekker hebben wij de zalm nog nooit gegeten... Hij bleek afkomstig uit een gletsjer-rivier en had daardoor harder moeten werken voor zijn eten en daardoor een lekker klein vetlaagje. De smaak was werkelijk waar fantastisch!

Vervolgens kwam de boot sushi binnenvaren als hoofdgerecht. Daarop waren allerlei heerlijke stukjes eten te zien: Baby-inktvisjes, met hoofd en al, zalm, mild gerookte kabeljauw, tonijn en kwallententakels! We hebben het allemaal geprobeerd en het smaakte uitzonderlijk goed.




Als toetje kregen we warm deeg met daarin een bolletje ijs, vergezeld met passievrucht- en chocoladesaus.





Na enkele uurtjes tafelen keerden we uiteindelijk rond 1 uur voldaan naar huis!


Groetjes Luuk en Erik Pieter

Maracana: groot, groter, grooooootst!!

Hallo!

Gisteravond zijn we wederom naar een wedstrijd in het Maracana stadion gaan kijken. Een wedstrijd tussen twee cubs uit Rio: Flamengo - Fluminense. Erg veel rivaliteit en daardoor enorme spanning en sensatie. Ook was het erg vol: ruim 82.000 toeschouwers, dit seizoen een toeschouwersrecord bij een competitiewedstrijd in Brasil!!!

Kaartjes hadden we geregeld via onze vriend Walter, medewerker bij IBISS. Helaas werkte hij die avond voor de security van Maracana en kon hij ons geen gezelschap houden. Samen met Ilse zochten we de plaatsen op die hij voor ons in petto had --> het vak van de harde kern van Fluminense! Gelukkig hadden we die middag nog geen tijd gehad om tshirts van Flamengo te kopen (onze favoriete club omdat veel medewerkers van IBISS hier ook fan van zijn), dus konden we rustig de neutrale toeschouwer spelen zonder gelijk allerlei verwensingen naar het hoofd geslingerd te krijgen. Mensen roepen hier namelijk graag 'porra!' (spreek uit poha), wat zoiets als sperma betekent, naar elkaar als ze zien dat de ander een tshirt van de andere club aanheeft.

We namen plaats op de tweede rij en hadden dus prima plekken. Ondanks de lichte regen was het een geslaagde avond door alle emoties en de geweldige sfeer die er hing. Uiteindelijke score was 2-0 voor Flamengo met twee goeie doelpunten van Adriano. Verder werd een speler van Fluminense door twee ambulances (waarom twee??) van het veld gehaald na een hevige kopstoot tegen het hoofd van een Flamengo-speler. Hij lag er direct na die actie nogal aangeslagen bij en bewoog niet echt. Achteraf hoorden we dat hij de volgende wedstrijd gewoon kan spelen.

Het was dus weer een geslaagde avond en waarschijnlijk de laatste keer dat we Maracana van binnen hebben gezien. Ze gaan het namelijk verbouwen en de volgende wedstrijden zullen in het stadion van Botafogo (ook erg mooi!) gespeeld worden.

Tot snel!

Abracos

Luuk en Erik Pieter

Weer een week voorbij... en spelen in Rio!

Hallo allemaal,

Deze week hebben we wederom kinderen behandeld in Vila Cruzeiro. Het was een drukke week die echt om is gevlogen!

Maandag tot en met donderdag hebben we wederom hard gewerkt in het centrum van Vila Cruzeiro. Elke dag beginnen we om 9 uur (het is 1,5 uur reizen naar het centrum van IBISS) en behandelen we kinderen tot 12 uur. Tussen 12 en 14 is het pauze en gaat iedereen z'n eigen gang. Medewerkers van IBISS gaan vaak naar huis voor het middageten en een powernap (de meeste medewerkers beginnen namelijk al om 7 uur, en werken tot 5 uur 's avonds, en dat 6 dagen in de week), en wij vullen onze pauze met het eten in een van de restaurantjes in de favela (voor zo'n 2 euro krijg je echt meer dan een goede maaltijd) en voor de rest lopen we een beetje rond in de favela, het centrum van IBISS en bestuderen we vaak wat Portugees. Om 14 uur gaat het werk voor iedereen weer verder behandelen we kinderen tot 17 uur.

In onze behandelkamer staat een goede behandelstoel, daarnaast zijn lamp en unit ook aanwezig. Echter, deze zijn van dermate lage kwaliteit dat we elke behandeling een hoofdlampje gebruiken, en ook de unit heeft zijn beste tijd gehad en kunnen we enkel gebruiken als tafeltje. Ook het afzuigsysteem heeft zijn functionaliteit verloren door een gebrek aan zuigkracht. Verder is er helaas geen vaatwasmachine aanwezig en moeten we dat werk met de hand doen. Wel hebben we een autoclaaf in onze kamer staan die de instrumenten tot 200 graden verwarmt gedurende een uur.

Ondanks alles lukt het om elke behandeling succesvol af te ronden en hebben we onze draai gevonden in het behandelen.

We gebruiken vulmaterialen die voor onze komst reeds aanwezig waren in de behandelkamer. Wanneer deze op zijn zullen we op tijd onze coordinator in Nederland op de hoogte stellen en wordt vanuit Nederland voor nieuwe materialen gezorgd. Handschoenen, mondkapjes, papieren handdoekjes en andere disposables vragen we aan onze begeleider in Rio de Janeiro en kunnen dan dezelfde week aanwezig zijn.

Over het algemeen zijn kinderen in Rio, en in de favela uiteraard dus ook niet, niet verzekerd. In de stad staat bekend dat 20% van de bevolking, 80% van het geld in Rio bezit. Alleen deze mensen kunnen zich een verzekering veroorloven, en deze bevolkingsgroep zien we natuurlijk niet terug bij onze behandelingen in het centrum van IBISS.

We zijn begonnen met het opstellen van verschillende protocollen zodat het werk voor onze opvolgers eenvoudiger wordt, en het onderzoek op dezelfde manier kan worden voortgezet. Dit doen we omdat we ze eigenlijk misten toen we de eerste week in Vila Cruzeiro aan de slag gingen. Nu we een maand aan het behandelen zijn, hebben we door hoe we het beste de administratie van de kinderen kunnen bijhouden. Ook voor het organiseren van de werkplek en van de materialen stellen we een protocol op.

Voor zover dit verhaal over onze werkzaamheden in Rio.

Op vrijdag hadden we vrij en dit gaf ons de gelegenheid om de bekendmaking van de Olympische stad van 2016 bij te wonen. We hadden het idee dat elke carioca al wist dat Rio de stad zou worden, zo uitbundig werd van tevoren al feest gevierd. Midden op de copacabana waren duizenden mensen bijeengekomen om zich op te laten zwepen door 2 gekken op een enorm podium. Het leek wel een Champions League wedstrijd met al het gezang, gefeest, gedans etc. Wat een gekte! En daar stonden wij dus middenin. Rond half twee was het moment van bekendmaking aangebroken en leek het alsof er een bom ontplofte op het strand. Iedereen werd gek van blijheid en begon te springen en te schreeuwen. Een groot doek met de tekst 'Rio loves you' werd over de menigte getrokken en het was een echt feest. Kortom, een mooie eraring om bij te wonen!

Zaterdagmiddag waren we via IBISS uitgenodigd om een Hollandse middag van de Nederlandse vereninging in Rio de Janeiro bij te wonen. Hier konden we de smaak van een Hollandse kroket, wortelenstampot en erwtensoep weer eens ervaren. Best een goede afwisseling op alle rijst en bonen die we elke dag eten!

Vanavond (zondag) gaan we naar een belangrijke wedstrijd in Maracana. Er spelen namelijk twee clubs (Fluminense en Flamengo) uit Rio tegen elkaar. Deze wedstrijden zijn altijd volledig uitverkocht en volgens onze vrienden van IBISS zou de sfeer geweldig moeten zijn. We zijn erg benieuwd en hebben heel veel zin in vanavond.

We houden jullie op de hoogte!

Groeten,

Luuk en Erik Pieter